จิตอาสา พัฒนาจิตใจ
         อาสาสมัคร (Volunteer) คือ ผู้ที่อาสาที่จะบำเพ็ญประโยชน์เพื่อเพื่อนมนุษย์และสังคมโดยมีจุดเริ่มต้นมาจากความตั้งใจที่จะเป็นผู้ให้ด้วยใจบริสุทธิ์ คือ การมี “จิตอาสา” นั่นเอง
         การเป็นผู้ให้ในบริบทของจิตอาสานั้นก็มีความหลากหลาย ได้แก่ การให้เงินทุน ทรัพย์สิ่งของ เวลา แรงกาย หรือกำลังความคิด อันเป็นการช่วยเหลือผู้อื่นและสังคม ซึ่งอาจมีลักษณะของการดำเนินการที่มีความเป็นเอกเทศ หรืออาจเป็นความร่วมมือจากหลายฝ่ายทั้งภาครัฐ และภาคเอกชน หรือองค์กรพัฒนาเอกชน(NGOs) ที่มีความเป็นพหุภาคี (Multilateral) ที่ร่วมงานกันอย่างประสานสอดคล้องไปในทำนองเดียวกัน (Harmony) และไปสู่เป้าหมายเดียวกัน คือความดีงามของส่วนรวม

         การปลูกจิตสำนึกของการเป็นผู้มีจิตอาสา สามารถหว่านเพาะได้โดยอาศัยการจัดกิจกรรมให้กับนักเรียน ดังเช่นตัวอย่างหนึ่งที่จัดขึ้นโดยโรงเรียนดรุณาราชบุรีพณิชยการ คือ กิจกรรม “หน่วยแพทย์เคลื่อนที่” ร่วมกับศูนย์สังคมพัฒนา สังฆมณฑลราชบุรี ด้วยการออกหน่วยแพทย์เคลื่อนที่ ณ หมู่บ้านในพื้นที่ห่างไกลและทุรกันดาร ในเขตอำเภอสวนผึ้ง ราชบุรี เดือนละครั้ง ตามแผนงานประจำปีการศึกษา
    
การดำเนินกิจกรรม ประกอบด้วย 3 ลักษณะ คือ
- การดูแลเด็กๆทางด้านสาธารณสุข ซึ่งเป็นไปตามคำแนะนำของเจ้าหน้าที่หน่วยแพทย์ฯ
- นันทนาการซึ่งถูกกำหนดรูปแบบตามความคิดริเริ่มที่มาจากนักเรียนโดยตรง
 - การมอบสิ่งของบริจาคที่ได้จากคณะครู/อาจารย์ และนักเรียน/นักศึกษา

เป้าหมาย ของการจัดกิจกรรมนี้ คือ
- เป็นการอภิบาลในรูปแบบของการบูรณาการ (Integration) ร่วมกับองค์กรอื่น
- ได้รับประสบการณ์ตรงในการมีปฏิสัมพันธ์ (Interaction) กับกลุ่มชาติพันธุ์ 
- ได้เห็นคุณค่าและภูมิใจในตนเอง (Self Esteem) เมื่อได้ทำประโยชน์ให้กับผู้อื่น
- ฝึกฝนการมีจิตตารมณ์แห่งการแบ่งปันและรับใช้ (Sharing and Serve)
- กระตุ้นและพัฒนาศักยภาพที่ซ่อนอยู่ภายใน ด้วยการแสดงออกที่เป็นกิจการดี
- ได้รับการเสริมสร้างและฝึกทักษะ “ภาวะผู้นำ” (Leadership)
- ปลูกจิตสำนึกของการมีส่วนร่วมในความรับผิดชอบต่อสังคม (Social Responsibility)

• 
• 
• 
• 
• 

          เมื่อเสร็จสิ้นภารกิจทุกครั้งก็จะมีการประเมินผล และใคร่ขอนำเสนอการตอบคำถามปลายเปิดที่ว่า “นักเรียนได้รับข้อคิด และประสบการณ์ที่เป็นประโยชน์อะไรบ้าง?” เมื่อครั้งจัดกิจกรรม “หน่วยแพทย์เคลื่อนที่” ณ หมู่บ้านห้วยกระวาน ตำบลตะนาวศรี อำเภอสวนผึ้ง ราชบุรี สรุปได้ดังนี้

- การช่วยเหลือผู้อื่นมันเป็นสิ่งที่น่าภูมิใจที่สุด และมีความสุขที่สุดที่ทำให้ผู้อื่นมีความสุข
- ได้ช่วยเหลือคนอื่นแล้วรู้สึกภูมิใจที่ได้ทำอะไรเพื่อสังคม ทำให้เด็กยากไร้มีความสุข
- สนุกสนานที่ได้ทำกิจกรรมร่วมกัน รู้จักแบ่งปันสิ่งของให้กับเด็กคนอื่นๆที่ไม่มีโอกาสอย่างเรา
- เราควรประหยัด เพราะยังมีคนอีกหลายคนที่เขาลำบาก
- การที่มาทำอะไรให้คนอื่น ถึงเราจะลำบากแต่ก็มีความสุข
- รู้สึกดีมาก เด็กๆน่ารักมาก รู้สึกว่าตัวเองมีประโยชน์ต่อสังคม สร้างความสุขให้สังคม
- ดีใจที่เห็นเด็กมีความสุข และเราเองก็มีความสุขด้วย
- รู้สึกภูมิใจในตนเอง ได้เห็นคุณค่าในตนเองและภูมิใจที่ได้ทำความดี
- ทำให้รู้ว่ามีผู้คนที่น่าสงสารและยากจนอีกจำนวนมากที่ยังรอความหวังจากพวกเรา
- มีความสุขมาก เด็กๆน่ารัก เห็นถึงมิตรภาพของเด็กๆ
- ยังมีคนที่ลำบากกว่าเราอีกเยอะ ยังมีคนที่ด้อยโอกาสมากกว่าเรา
- รู้จักการให้ และการแบ่งปันความสุขแก่ผู้อื่น
- เห็นน้ำใจของคนที่หมู่บ้านนั้นได้ประสบการณ์ชีวิตและความรู้สึกดีๆ
 
           มีคำพูดของนักเรียนคนหนึ่ง เมื่อเสร็จสิ้นกิจกรรมแล้ว คือ ... “เหนื่อย แต่ก็มีความสุข”และนี่คือ “รางวัล” ที่ผู้มีจิตอาสาได้รับ มันเป็น “ความสุข จากการให้” เป็นการให้โดยไม่ได้หวังสิ่งตอบแทน เป็นการให้พร้อมกับสละความเป็นส่วนตัว และความเป็นตัวตน เพื่อให้บริการและช่วยเหลือผู้อื่น แต่สิ่งที่ได้รับกลับมา คือ ความสุขทางใจเมื่อได้ทำสิ่งดีๆ

       “เมื่อท่านจัดเลี้ยงอาหาร... อย่าเชิญ...เพื่อนบ้านที่มั่งมี  เพราะ...ท่านจะได้รับการตอบแทน... 
จงเชิญคนยากจน...แล้วท่านจะเป็นสุข เพราะคนเหล่านั้นไม่มีสิ่งใดตอบแทน...ท่านจะได้รับการตอบแทนจากพระเจ้า..” (ลก. 14:12-14)

          จิตอาสา จะนำเราไปสู่โลกแห่งความเป็นจริง แต่อยู่ในมิติที่ซ่อนเร้น โดยไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีหรือเป็นจริง ทำให้เราได้ค้นพบสิ่งต่างๆมากมายที่มีคุณค่าในสังคมที่ไม่มีใครสนใจ แต่มีสิ่งหนึ่งของการค้นพบ คือ การได้พบกับอะไรบางอย่างภายในจิตใจของเรา หลังจากได้กะเทาะเปลือกแห่งความเห็นแก่ตัวออกไปแล้ว มันเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตและของเวลาที่เหลืออยู่ ซึ่งทำให้เราได้เข้าใจความหมายของชีวิตได้ชัดเจนมากขึ้น