คุณครูหัวใจธรรมทูต
             คุณครูนิรมล จากโรงเรียนดรุณศึกษา นครศรีธรรมราช ได้เข้ามารับการฝึกอบรมผู้ให้อบรมยุวธรรมทูตตามโครงการขององค์กรสนับสนุนงานแพร่ธรรมของสันตสำนัก(PMS) เมื่อวันที่ 14-16 มีนาคม 2011 ที่บ้านซาวีโอ สามพราน นครปฐม

• สาเหตุการมารับการฝึกอบรม
           ซิสเตอร์สายทิพย์ เป็นผู้ส่งมา เนื่องจากโรงเรียนของเรามีคาทอลิกเพียง 4 คน และซิสเตอร์มีแผนงานที่จะให้จัดตั้งกลุ่มยุวธรรมทูตขึ้นในโรงเรียนของเรา ในโรงเรียนของเรามีเด็กคาทอลิกเพียง 3 คน  และสัตบุรุษของที่นี้เองก็มีจำนวนไม่มากนัก เมื่อซิสเตอร์มาทาบทามให้ไปรับการอบรม ก็บอกซิสเตอร์ว่าตนเองไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับยุวธรรมทูต ซิสเตอร์จึงบอกว่าเมื่อไม่รู้ก็ต้องไปเรียนรู้

• เคยมีประสบการณ์อะไรเกี่ยวกับการทำงานกับเด็กๆบ้าง
         เนื่องจากเป็นครูต้องสอนต้องอบรมเด็กๆอยู่แล้ว ตนเองไม่ใช่คนภาคใต้แต่ย้ายมาสอนที่นี่ เมื่อปิดเทอมเดือนตุลาคม เคยอาสาขึ้นไปสอนคำสอนที่ภาคเหนือกับเพื่อน จริงๆแล้วไม่เคยรับการอบรมเรื่องการสอนคำสอนจากที่ใดเลย แต่ก็สอนได้โดยเอาหนังสือมาดู แล้วก็สอนตามหนังสือไป การไปช่วยที่นั้น รู้สึกประทับใจชาวบ้านและเด็กๆที่นั้นมาก สิ่งหนึ่งก็คือได้เห็นวิถีชีวิตที่แตกต่างไปจากคนในภาคอื่นๆ ได้เห็นความไม่สะดวกสบาย ความขัดสนเรื่องการกินการอยู่ และเครื่องนุ่งห่ม เมื่อกลับมาที่โรงเรียนก็ได้เล่าให้เด็กๆในห้องเรียนที่ตนเองสอนฟัง เด็กๆให้ความสนใจมาก สอบถามเรื่องต่างๆ และเมื่อพวกเขากลับไปบ้านก็ได้เล่าให้พ่อแม่พี่น้องของพวกเขาฟัง เมื่อพบผู้ปกครอง พวกเขาก็สอบถามเรื่องต่างๆที่ครูไปพบมา และได้ช่วยกันบริจาคเสื้อผ้าและเงินเพื่อให้ครูนำไปมอบให้เด็กๆบนดอยด้วย เมื่อพวกเพื่อนๆครูในโรงเรียนทราบ ก็เลยคิดกันว่า ก่อนที่เราจะนำสิ่งของไปช่วยเด็กยากจนในที่ไกลๆ เราควรหาทางช่วยเด็กยากจนใกล้ๆโรงเรียนหรือในหมู่บ้านของเราด้วย เพราะในหมู่บ้านของโรงเรียนก็มีทั้งคนชราและเด็กยากจนอยู่ด้วยเช่นกัน

• คนในหมู่บ้านรู้ว่าครูเป็นคาทอลิกหรือไม่
         เริ่มแรกพวกเขาก็ไม่รู้หรอกว่าครูนับถือคริสต์ แต่ต่อมาพวกเขาเห็นว่าครูขี่รถไปวัดทุกวันอาทิตย์ พวกเขาจึงถามครูว่า วันอาทิตย์โรงเรียนไม่ปิดหรือ ทำไมต้องไปโรงเรียนในวันอาทิตย์ ครูก็เลยบอกพวกเขาว่า ครูไม่ได้ไปโรงเรียน แต่ไปวัด ไปโบสถ์ ครูเป็นคริสต์ คนคริสต์ต้องไปโบสถ์ทุกวันอาทิตย์ และได้เล่าให้พวกเขาฟังว่าที่บ้านของครูนั้นวันอาทิตย์ถือเป็นวันครอบครัว พวกเราจะพากันไปโบสถ์พร้อมๆกัน และกลับมากินข้าวร่วมกัน พูดคุยกันในครอบครัว เพื่อนบ้านพากันบอกว่าดีจัง

• ในโรงเรียนได้ประกาศข่าวดีของพระเจ้าให้เด็กๆ ฟังอย่างไร
        ครูมีหน้าที่สอนคณิตศาสตร์ เวลาสอนครูมักจะเล่าเรื่องในพระคัมภีร์ให้เด็กๆฟัง บางทีก็ฉายวีซีดี เด็กๆสนใจอยากรู้มาก ครูเองมักจะอบรมให้พวกเขาคิดถึงเด็กอื่นๆที่มีความยากลำบากกว่าตนเอง และให้นำเงินใส่กระปุ๊กออมสินเพื่อนำไปช่วยผู้อื่น เด็กๆก็มีความยินดีที่ได้ช่วยเหลือคนอื่น การทำเช่นนี้ครูคิดว่าเป็นการสอนให้พวกเขาเป็นคนที่มีจิตใจกว้างขวาง ไม่เห็นแก่ตัว เพราะสังคมของเรามักจะหล่อหลอมให้คนเห็นแก่ตัว

• มารับการฝึกอบรมยุวธรรมแล้วรู้สึกอย่างไร
       รู้สึกว่าดีมาก เพราะได้เรียนรู้หลักการและวิธีการต่างๆมากมาย และการจัดตั้งกลุ่มยุวธรรมทูตก็ไม่ใช่เรื่องยาก ความจริงเราก็ได้ทำมาแล้ว แต่ไม่ได้เป็นรูปเป็นร่างอย่างเป็นทางการ การฝึกอบรมเด็กๆให้เป็นยุวธรรมทูตนี้ไม่จำเป็นต้องให้เด็กๆมานับถือศาสนาคริสต์ แต่ต้องการให้เด็กได้ทำความดี ได้เสียสละ รู้จักเป็นผู้ให้ สอนให้เป็นผู้ที่ใจเมตตา สงสาร เห็นใจคนอื่น ไม่ให้เห็นแก่ตัว แม้ว่าโรงเรียนของเรามีเด็กคริสต์น้อยมาก เด็กศาสนาอื่นก็สามารถมาเป็นสมาชิกยุวธรรมทูตได้ โดยส่วนตัวครูเองคิดว่า ครูเป็นผู้หว่าน เราหว่านความดีงามลงไปในจิตใจของเด็กๆ และหวังว่าเมื่อพวกเขาโตขึ้นเมล็ดพันธุ์แห่งความดีงามคงต้องเกิดดอกออกผลในจิตใจของพวกเขาอย่างแน่นอน

• กลับไปที่โรงเรียนแล้วจะทำอะไร
       กลับไปแล้วจะไปเล่าให้ซิสเตอร์ฟังว่าได้อบรมเรื่องอะไร และเสนอโครงการว่าจะทำอย่างไร โดยครูคิดว่าจะเริ่มตั้งกลุ่มจากห้องเรียนที่ครูสอนก่อน แล้วค่อยๆทำไปเรื่อยๆ หวังว่าเด็กๆของเราจะได้มีหัวใจของการเป็นยุวธรรมทูต รู้จักเพื่อนๆ เห็นอกเห็นใจเพื่อนๆที่ลำบากกว่าตนเองมากขึ้น ไม่เป็นคนที่เห็นแก่ตัว ครูอยากให้เด็กๆช่วยเด็กๆด้วยกัน ตามคำขวัญของยุวธรรมทูตที่ว่า “เพื่อนช่วยเพื่อน”