บทภาวนาที่เปาลีน จารีโคแต่งขึ้น ซึ่งพบภายหลังจากที่เธอสิ้นชีวิตไปแล้ว
            “ความหวังของข้าพเจ้าอยู่ในพระเยซู สมบัติแต่อย่างเดียวของข้าพเจ้าคือไม้กางเขน ข้าพเจ้าจะสรรเสริญองค์พระผู้เป็นเจ้าตลอดเวลา และคำสรรเสริญ พระองค์จะอยู่ที่ริมผีปากของข้าพเจ้าตลอดไป ข้าพเจ้าเคารพบูชาน้ำพระทัยของพระเจ้า ไม่ว่าจะเกิดอะไรกับข้าพเจ้า ข้าพเจ้าจะรักและกระทำตามน้ำพระทัยพระเจ้า ถ้าพระองค์ทรงเรียกทุกสิ่งคืนจากข้าพเจ้า ทรัพย์สมบัติในโลกนี้ ชื่อเสียง เกียรติยศ สุขภาพ และชีวิต ไม่ว่าพระองค์จะทรงทำให้ข้าพเจ้าตกลงไปในที่ลึกของความอับอาย ก็ไม่เป็นไร จะเป็นอย่างไร ถ้าข้าพเจ้าพบกับความรักร้อนแรงจากสวรรค์ของพระองค์ ข้าพเจ้าจะมีความสุขมากเพียงใด ถ้าข้าพเจ้าสามารถตายเพื่อพระองค์ และเพื่อสิ่งสร้างร่วมโลกนี้ พระเยซูเจ้า ผู้ทรงเป็นสงฆ์และเหยื่อ ข้าพเจ้าขอมอบความยากลำบากในชีวิตและกางเขนที่แบกอยู่นี้ให้เป็นหนึ่งเดียวกับพระโลหิตของพระองค์ที่ทรงหลั่งเพื่อข้าพเจ้า ข้าพเจ้าขอหลบภัยอยู่ในบาดแผลของพระองค์ และหวังในพละกำลังทั้งหมดจากพระองค์ หัวใจของข้าพเจ้าพร้อมแล้ว โอ้ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า หัวใจของข้าพเจ้าพร้อมแล้ว ข้าพเจ้าปรารถนาจะกระทำทุกอย่างเพื่อพระสิริรุ่งโรจน์ของพระองค์ ข้าพเจ้าอาศัยพละกำลังของพระองค์เมื่อช่วงเวลาสูงสุดมาถึงไม่ใช่พละกำลังของข้าพเจ้าเอง ข้าพเจ้ามอบความหวังไว้ในพระเมตตาของพระองค์ ข้าพเจ้าขอความเกื้อหนุนจากพระองค์ ข้าพเจ้าอาจตายในความเป็นหนี้ผู้อื่น ข้าพเจ้าวอนขอพระองค์โปรดเอาชีวิตและเลือดของข้าพเจ้าเพื่อพวกเขา เพื่อนๆ ของข้าพเจ้าจะจ่ายหนี้ของข้าพเจ้าคืนให้พวกเขาหลังจากข้าพเจ้าตายไปแล้ว ข้าแต่พระนางมารีย์ พระมารดาของข้าพเจ้า ข้าพเจ้าเป็นของพระแม่”